Papatka

Essenti · Wysłany: Pon 19:11, 19 Mar 2012 Temat postu: Historia pewnej elfki ;)

No więc, tutaj zamieszczam moje opowiadanie (dopiero początek ). Bo tak jakoś wena mnie natchnęła na własną historyjkę na podstawie "Władcy Pierścieni". Mam nadzieję, że się spodoba Smile

____________

Obudziłam się wyjątkowo przed wschodem słońca. Dzień moich urodzin zapowiadał się wyjątkowo pięknie. Chyba pierwszy, od dziewiętnastu lat, raz. Szybko wyskoczyłam z łóżka, a raczej ogromnego łoża ( nie wiem dlaczego w pałacach maja taką jazdę na punkcie wielkości). Wzięłam moją ulubioną sukienkę w kolorze zielonym, i poszłam na balkon. Słońce dopiero wychylało się zza horyzontu. Miałam nadzieję, ze strażnicy będą spali, ale jak na złość zobaczyłam ich przy wejściu głównym.
Na szczęście po wschodniej stronie pałacu, czyli tam, gdzie moja komnata, po ścianie aż do okna pnie się bluszcz (wyjątkowo mocny), dlatego zeszłam po nim, i jak najszybciej potrafiłam pobiegłam do Błękitnego Lasu. Właściwie nie wiem skąd wzięła się ta nazwa, bo jest normalnego koloru typowego dla lasów (zielonego). Kiedy byłam już pewna, że mama, ani nikt inny z królewskiej świty mnie nie zauważy, zwolniłam. Szłam przez dobre dziesięć minut (jak na elfa to długo) oglądając przeróżne kwiaty, drzewa i zwierzęta.
Wreszcie doszłam do Mapalii. Mapalia to mała chatka, cała pokryta kwiatami o różnych odzieniach fioletu, zbudowana z kamieni. Zapukałam do drewnianych drzwi. Otworzyła mi właścicielka.
-Jaka niespodzianka ! Kogo ja widzę!- Caitin przywitała mnie z uśmiechem . To zielarka, o srebrnych lokach do pasa, błękitnych oczach i jasnej cerze. Jest moją dobrą przyjaciółką odkąd tylko pamiętam, pomimo dość dużej różnicy wieku.
- Hej, Caitin. Dawno mnie tu nie było… ale nie zmieniło się tu za bardzo.- Rozejrzałam się po izbie. Ze ścian zwisały wiklinowe koszyki, każdy pełen różnych gatunków ziół i kwiatów. W powietrzu unosił się zapach mięty.
- A co miałoby się zmieniać ? Odkąd twoja mama uznała mnie za wiedźmę i wypędziła z pałacu, już na nic nie mam ochoty.
-Cały czas nie rozumem jak matka mogła o cos takiego cię oskarżyć…
-No, ale się już przyzwyczaiłam- powiedziała niezrażona Cait.- A nie wiesz może jaki prezent dostaniesz ?- zaciekawiła się.
- Mam nadzieję, ze nie kolejny kandydat na „męża”. Ja nie chcę wychodzić za jakiegoś obcego faceta!
-Wiesz, może wreszcie ktoś przypadnie ci do gustu.- uśmiechnęła się podejrzliwie.- A co ty się tak bronisz? No, chyba że masz już kogoś upatrzonego… - urwała i kątem oka zerknęła na mnie.
-Eee…- moja błyskotliwa wypowiedź.
- A jednak! Który to ? Ten blondyn z niebieskimi oczami? No, jak mu tam… Legolas ?
- Nie!! To znaczy… on jest… tylko dobrym przyjacielem… - próbowałam coś z siebie wydukać. Ale taka była prawda. Przynajmniej tak mi się wydawało.
-Tak, oczywiście.- odpowiedziała sarkastycznie.
- Ale naprawdę !- próbowałam ją przekonać. Najgorzej, kiedy ktoś się o coś pyta, a potem nie wierzy.
- Udam, że ci wierzę. A nie musisz już przypadkiem wracać ? trochę późno się zrobiło.
-O nie!- powiedziałam pod nosem.- tak, muszę biec ! pa !
- Wpadnij niedługo, do zobaczenia !

Kiedy wracałam wdeptam w kałużę, i ubłociłam suknię. Mama nie będzie zadowolona.
W lesie było całkiem ciemno, tylko przez niewielkie otwory pomiędzy drzewami przedostawały się smugi porannego słońca. Nagle zobaczyłam postać idącą w moją stronę.
- Essenti ?! Co ty tutaj robisz ?- nie trudno było rozpoznać ten głos. Legolas.

Uśka · Wysłany: Pon 21:45, 19 Mar 2012 Temat postu:

Uśka się poczepia Very Happy

Ciekawe, czy będzie czego... zaczynam czytanie!